Dzień sto trzydziesty dziewiąty

Po ostatnim kryzysie twórczym, kiedy to opuściła mnie ta zdradliwa dziwka wena, nie ma już na szczęście śladu. Może to nadchodząca wiosna tak na mnie podziałała, a może fakt, że wygrałam batalię z kirgiską biurokracją i dostałam wizę. Przyczyny pozostają nieznane, skutki jednak cieszą, bo oto udało mi się wreszcie napisać relację z lutowej wyprawy do Narynu, czyli Miejsca, w Którym Żyją Jaki. Tym samym mogę ostatecznie potwierdzić, że w Kirgistanie faktycznie żyją jaki, jednak – ku rozczarowaniu zapewnie wielu – nikt nie jeździ na nich do pracy. Więcej szczegółów znaleźć można tutaj.